11.94. Emrimiz gelince, Þuayb'ý ve onunla beraber iman edenleri tarafýmýzdan bir rahmetle kurtardýk; zulmedenleri ise korkunç bir gürültü yakaladý da yurtlarýnda diz üstü çökekaldýlar.
21.87. Zünnûn'u da (Yunus'u da zikret). O öfkeli bir halde geçip gitmiþti; bizim kendisini asla sýkýþtýrmayacaðýmýzý zannetmiþti. Nihayet karanlýklar içinde: ”Senden baþka hiçbir tanrý yoktur. Seni tenzih ederim. Gerçekten ben zalimlerden oldum!” diye niyaz etti.